போன வாரம் 3rd number மார்க்கெட் போனேன். லக்னோல வாரத்துக்கு மூனு நாள்(செவ்வாய், வியாழன், சனி ) சந்தை இருக்கும். எங்க வீட்டுல இருந்து 5 கிலோ மீட்டர் பயணம். எப்போதும் ரொம்ப சீப்பா இருக்கும் என்பதால் கஷ்ட்டப்பட்டாவது அங்கே தான் போய்  வாங்குவேன் (சிக்கனத்தில் நம்மள மிஞ்ச ஆள் ஏது?).... ஆட்டோ செலவு எல்லாம் சரியா போகும்னு சொல்றீங்களா?????? எங்க வீட்டுல இருந்து போக வெறும் 5 ரூபாய் தான். நம்மளே சவாரிக்கு வான்னு கூப்பிட்டா கூட வரமாட்டாங்க. எல்லாமே சேர் ஆட்டோ தான்...



முதலில் மார்க்கெட் உள்ளே நுழைந்ததும் உருளை தான் மாட்டுச்சு. 1 கிலோ 5 ரூபாய். ஆஹா.... முகத்துல அப்படியொரு ப்ரகாசம். 2 கிலோ வாங்கிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்து வெங்காய கடைக்கு போனேன். 1 கிலோ எவ்வளவுன்னு கேட்டேன். என்னமோ  சொன்னாரு. நமக்கு ஹிந்தியே நேஹி மாலும். இதுல பணம் சொன்னா என்ன தெரியும்?  நானும் எடை போட்டு வாங்கிட்டேன். பைல சில்லற இல்லாததால 100 ரூபாய் தாளை நீட்டுனேன். மிச்ச பணம் 30 கொடுத்தான். நானும் இப்ப கொடுப்பான். அப்பா கொடுப்பான்னு வெயிட்

தொடர்பதிவுக்கு என்னை அழைத்த அதிரடி ஹாஜாவிற்கு என் மனமார்ந்த நன்றி.


பத்து வருடங்களில் அதிகம் கவர்ந்த அல்லது பிடிச்ச (ரெண்டும் ஒன்னு தானோ) பாட்டை செலக்ட் பண்ணனுமாம். ரொம்பவே கஷ்ட்டப்பட்டு (உண்மையாவே. சொன்னா நம்பவா போறீங்க) 2001 முதல் 2010 வரை பாடல்கள் ஒவ்வொரு வருடத்திலும் எனக்கு பிடிச்ச பாடலை கொடுத்துருக்கேன்.  உன் ரசனைக்கும் என் ரசனைக்கும் ஒத்து வரலன்னு நெனைக்காதீங்க. கஷ்ட்டப்பட்டாவது என் ரசனைகளை படிச்சுட்டு போங்க ;))

ஆசைபட்ட பொருள் அருகிலிருக்க அப்போது அதை கண்டுக்கொள்வதில்லை. இல்லாத போது தான் அதன் அருமை தெரியும். இந்த பாடலும் அதையே தான் சொல்லும். தன் துணையை பிரிந்த தம்பதிகள் மீண்டும் பழைய நாட்கள் மீளாதா என சொல்வது போல் அமைந்த பாடல்.


என்ற வரி ஏக்கத்தில் ஒரு பெண் சொல்வது போலவும் கெஞ்சுவது போலவும் இரு அர்த்ததில் தொணிக்கும். எனக்கு பிடிச்ச வரி. அதே போல் தான் ஒரு

ரொம்ப யோசிச்சு யோசிச்சு பார்த்து கடைசியா இன்னைக்கு ஒரு மேட்டர பத்தி பேசலாம்னு ஐடியா?!! நீங்க என்ன சொல்றீங்க??? (எத பத்தி பேச போறன்னு சொல்லாமலேயே ஐடியா நல்லா இருக்கான்னு கேட்டா கெட்ட கோபம் வரும்னு சொல்றீங்க!!அதானே). நேத்து காலைல நாளைக்கு கிருஸ்மஸ் செலிப்ரேஷனுக்காக அமினாபாத்க்கு போனேன்(காரணம் கீழே). சென்னைக்கு திநகர் ரங்கநாதன் தெருன்னா லக்னோக்கு அமினாபாத். வேற எதுக்காக? பாதி துணிக்கடையே வெலைக்கு வாங்கி வீட்டை நிரப்ப தான். பீரோல தூங்கிட்டு இருந்த என் செல்போனை தூசுதட்டி என் கைல திணிச்சு எதாவது வழி தெரியமாம லக்னோ மக்களை தமிழில் வழிகேட்டு பாடாபடுத்தாம அவர கூப்பிடுறதுக்கு. நான் வேண்டாம்னு சொல்லியும் கேட்காம கேன் பேக்கில் வச்சுட்டார். செல்போன் இல்லைன்னா எங்கேயும் போகத்தேவையே இல்லைன்னு பிடிவாதம்.கடைதெரு பட்டுபுடவைலாம் வா வான்னு கூப்பிடுற மாதிரியே பீலிங். என்ன பண்ண நமக்கு செல்போனா முக்கியம்???  அதுபாட்டுக்கு ஒரு மூலைல கத்தட்டும்னு சொல்லி மனசுல நெனச்சுட்டு வண்டில ஏறிட்டேன்.

இவ்வளவு சண்டைக்கு அப்பறம் செல்போனை வேண்டா வெறுப்பா வாங்குன

தகவல் அறியும் உரிமை சட்டம்---கொஞ்ச நாளாவே இந்த வார்த்தையை கேட்டுட்டே இருக்கேன். அதாவது எப்பவாவது பொழுது போகலைன்னா நியூஸ் பாக்கும் போதோ, அதுவுமில்லைன்னா ஷாம் கிழிச்ச பேப்பர்ஸை குப்பையில் போடும்போதோ (டீவிக்களும், செய்தி தாள்களும் கூலிக்கு மாரடிக்க ஆரம்பித்ததில் இருந்தே இப்படி தான்) படிச்சுருப்பேன். அதுல முக்கியமான ஒன்னு குறிப்பிட்டு சொல்லணும்னா சாப்பாடு வாங்கும் போது பொட்டலத்தில் வந்த பேப்பரில் வந்தசெய்தி.  தகவல் அறியும் உரிமை சட்டத்தின் கீழ் சோனியா காந்தியின் கரண்ட் பில், டெலிபோன் பில் எவ்வளவுன்னு கேட்டுருப்பாங்க போல... அத படிச்சதும் ரொம்ப இண்ட்ரஸ்டிங்கான விஷயமா பட்டுச்சு. அதுல எவ்வளவு பில் வந்துச்சு? எவ்வளவு அரசு கட்டுச்சு? எவ்வளவு சொந்தமா அவங்க கட்டுனாங்க?ன்னு எல்லா தகவலும் இருந்தது. நீங்களும் படிச்சுருப்பீங்கன்னு நெனைக்கிறேன். அந்த தகவல்களாம் உண்மையா என்னன்னுலாம் எனக்கு சத்தியமா தெரியாது. இது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும்

சமீப நாட்களா அதாவது கிட்டதட்ட 2 மாசமா தமிழ்நாட்டுல ரொம்ப பாபுலரா டீவியிலும் செய்திகளிலும் ஓடிட்டு இருக்குற செய்திகளை பாக்க போனேன். (வேற எந்த செய்தி? பிரபு தேவாவுக்கும் நயந்தாராவுக்கும் கல்யாணம் ஆச்சா? வனிதாக்கும் விஜயகுமாருக்கும் நடக்குற பஞ்ஜாயாத்து எந்த லெவல்ல இருக்கு?? போன்ற நாட்டுக்கு அதி முக்கியமான விஷயங்களை பாக்கதேன் ;)) அதுல எனக்கு பிடிச்ச அதே தகவல் அறியும் உரிமை சட்டம்ங்குற வார்த்தை. இன்னைக்கு எவனுக்கு ஆப்புன்னு ஆசையா பாக்க ஓடினா அந்த சட்டத்துக்கே ஆப்பு....

 வாங்க வாங்க..............

இப்ப உங்கள எல்லாரையும் நான் கடந்த காலத்துக்கு கூடிட்டு போறேன்.  அட பஸ் டிக்கெட்லாம் கேட்க மாட்டேன். கவலபடாம பின்னாடியே வாங்கோ.......... 5 வயசுல தான் என்னை நம்பி ஒரு பள்ளிகூடத்தையே ஒப்படைக்க  முடிவுபண்ணி எங்க அப்பா,அம்மா,தாத்தா,மாமா எல்லாரும்  ஆத்துல விளையாடிட்டு இருந்த என்னை தரதரன்னு இழுத்துட்டு போனாங்க. மொத நாள் நைட்டே அவங்க பேசுனத கேட்டு அப்பவே ப்ளான் பண்ணி தான் எல்லாரும் எந்திரிக்குறதுக்கு முன்னாடி எஸ்கேப் ஆகிட்டேன் என்பது வேறு கதை.

மழைக்கு கூட ஒதுங்க கூடவே கூடாதுன்னு நெனச்ச எனக்கு பேரிடியாக விழுந்தது அந்த முதல்நாள் பள்ளிகூட வாசல்படியை மிதித்தது. கொள்கை போச்சே........

கிரிக்கெட் பத்தி பேசதான் போறான்னு நெனச்சுட்டீங்களா? கிட்ட தட்ட அப்படி தான். ஆனா அது இல்ல :) எனக்கும் கிரிக்கெட்க்கும் பல கிலோ மீட்டர் டிஸ்டன்ஸ்.... அப்ப என்ன சொல்ல போறேன்னு கேக்குறீங்களா? கீழ படிங்க !!!

அப்பலாம் இந்தியா பாகிஸ்தான் மேட்ச் என்றால் ஊரே கூடி பார்க்கும். ஹோம் அப்லையன்ஸ் ஷாப்களில் கால் கடுக்க மக்கள் கூட்டம் வேடிக்கை பார்க்க கூடி இருக்கும்.சின்ன வயசுல (இப்ப ப்ளாஸ்பேக் ஓடுது)......
எங்க அத்தா(அப்பா) மேட்ச் பார்ப்பாங்க.  அந்த நேரத்துல கூட நான் புத்தகம் கையுமா தான் இருப்பேன்(வேற வழி இல்ல.இத நீங்க நம்பி தான் ஆகணும்). அதுனால அந்த மேட்ச் பாக்கல.